mooievenweg 3

20 februari.
Aangekomen in Recife hoofdstad van de staat Penambuco. Recife de belangrijkste plaats van het gebied waar de Nederlanders zich in het begin van de 17e eeuw vestigden. Van ongeveer 1620 tot 1654 zijn de Nederlanders actief geweest van Salvador tot Belem met als middelpunt Recife. In 1630 werd de stad en directie omgeving bezet door de Nederlanders onder leiding van Hendrik Corneliszoon Lonk. Een tweetal verdedigingsforten werden gebouwd om de stad verdedigbaar te maken. In 1637werd Johan Maurits er door de WestIndische Compagnie als gouverneur heen gezonden voor een contract van 5 jaar.
Een periode van opbouw gedurende die tijd, maar na de 5 jaar werd het contract niet verlengd omdat de winsten voor de Compagnie achter bleven verloor men de echte interesse. Het heeft nog tot 1654 geduurd voor de Potugezen kans zagen de Nederlanders er weer uit te schoppen, mede door het feit dat de nederlanden het in die tijd te druk hadden met een van de vele Engelse oorlogen en ze hier te weinig aandacht en materieel voor vrij konden maken. Dus de Potugezen zagen hun kans om de Nederlanders er uit te schoppen. Einde Nederlands avontuur in Brazilië. Wel zijn er nog vele dingen aanwezig uit deze tijd, natuurlijk diverse forten aan de kust, gebouwen, in Recife is de brug Ponte Mauricio de Nassau de eerste daar die de oevers verbind en nog altijd beeld bepalend. Wij zijn deze dag weer met een taxi de diverse bezienswaardigheden afgegaan. Het oude gedeelte van deze miljoenenstad is natuurlijk het mooiste om in rond te dwalen. De gehele stad die zich uitstrekt langs de kust naar schatting over een 15 km. is qua skyline met z'n hoge gebouwen imponerend. Het oude gedeelte bevind zich rond de haven in het noorden met in de vele smalle straten met eeuwenoude huizen die doen denken aan onze oude steden. Het tilt er op van de winkeltjes en kraampjes allemaal volgepropt met handel, vooral veel kleding van discutabele kwaliteit voor het merendeel Chinees , de bekende houtsnijwerk poppetjes, aardewerk, breiwerk en veel meer. Op 7 km. afstand ligt Olinda een stadje dat in 1631 door de Nederlanders in brand is gestoken omdat het minder goed was te verdedigen. In de eeuwen daarna is het weer opgebouwd door de Portugezen en nu is het een wereld erfgoed van de Unesco. Het is voor het grootste deel gerestaureerd en geeft een prachtig beeld van de koloniale stad uit die tijd, straat na straat mooie authentieke pandjes wat eens de huizen waren van de Portugezen van de "Well to do",
niet de slaven die hier in grote getale in deze eeuwen voor werkkrachten hier heen zijn gehaald de hutjes waarin zij leefden zijn natuurlijk al lang door de tijd vergaan. In de diverse steden vind je nog wel de pleinen waar de slaven zijn verhandeld en bestraft. Olinda is nu een touristische trekpleister met veel kunstenaars en verkooppunten van allerlei kunstuitingen.
Nu weer 2 zeedagen voor we echt bij de Amazone komen. Belem is onze eerst volgende plaat aan de monding daarvan. Het weer is ondertussen tropisch warm en boven 30 graden, hoge luchtvochtigheid en een zo'n die recht boven ons staat om 12 u. We zijn nu op 1 graad en 25 min. Van de evenaar.