mooievenweg 3

Santarem 26 februari Vanmorgen tegelijk met de zon op. Bij het naderen van Santarem gaan we van de Amazone over op de zijtak Rio Tapajos die hier bij Santarem in de Amazone stroomt. Het bijzondere is dat deze rivier door een gebied stroomt met rotsachtige structuren en dus niet modder en zand meeneemt, we zien dus een geelbruine en donker heldere rivier samenkomen,zo zie je een geelbruine en donkere stroom gebroederlijk naast elkaar over vele km's. De stad vanaf de boot ziet er anders uit dan de andere "kleine " steden geen high rises, toch nog een stad met 300000 inwoners en een van de oudste (1661) in Brazilië. De nederzetting was bevolkt met de Tapajos Indianen, voor de Europeanen zich meldden. Wat met de oorspronkelijke bevolking, die behoorlijk was ontwikkeld op het gebied van landbouw, laat zich raden. De stad heeft verschillende oplevingen in economische zin meegemaakt, ontwikkelingen in houtkap,rubber, koffie en goudmijnen. Tegenwoordig wordt er meer het binnenland in veel soya verbouwd. We gaan met de shuttlebus naar de kade een langgerekt front waar allerlei activiteiten plaats vinden. Toch is het totale beeld zoals in de andere steden ,winkels volgepropt met handel, in straten met een armoedig uitzicht. Veel straathandel en dus erg druk en een kop koffie nergens te krijgen in het het land van de koffie. De grote koloniale gebouwen en kerken zien er meestal nog het best onderhouden uit. Langs de kade een onafzienbare rij boten die voor vervoer van mensen uit de directe omgeving zorgen. Ook veel die alleen voor touristen worden gebruikt. Wij zijn met een kleine met motor aangedreven kano het water op geweest, oa. op zoek naar de Pink Dolfin die we dan ook hebben gezien zij het dat ze nogal grijzig waren met een rose gloed, dat zijn dan de jonge dolfijnen. Wanneer ze volwassen zijn worden ze steeds meer rose. Ze zijn moeilijk op de foto vast te leggen want ze vertellen niet waar ze hun snuit boven water steken, verder de omgeving af gezocht in de kreekjes die hier zijn naar ander waterleven. Vooral gehoopt nu eindelijk de Victoria Regina te bewonderen maar helaas dat moeten we in Manaus nog maar eens proberen. Wel beleven we weer een heel mooie dag zonder regen van betekenis, het verwonderd mij dat er in de regentijd tot nu toe alleen in de avond en nacht regen hebben en overdag droog en een heerlijke temperatuur die in de loop van de dag wel oploopt tot een 35gr. maar alleszins acceptabel. Op weg naar Boca Da Valeria. Een heel klein gehucht met een 200 inwoners, we zijn benieuwd. 27 februari, de dag begint een uur later vanwege een nieuwe tijdzone die ons weer een uur verder van huis brengt, nu weer 5 uur. Het heeft de hele nacht geregend en ook nu 7u nog alles grijs van de regen. We zijn voor anker gegaan voor Boca Da Valeria. Om 9 u gaan we met de tender aan wal, het weer is weer opgeknapt en de zon is er door. We gaan een kleine kreek in waar het gehucht ligt. Met het naderen krijg ik weer een Madagaskar gevoel, de hele gemeenschap staat op de wal en veel grote gemotoriseerde kano's aan de wal. Ze staan daar met veel van de dieren in de hand die we tijdens onze reis graag in het wild tegen willen komen maar zich normaal niet laten zien, jammer dat dit nog steeds gaande is, waren het in Madagaskar de kameleon's die in de meest prachtige kleuren werden geshowd, hier zien we natuurlijk kleine papagaaien, toekan, krokodil, de grote meerval prachtig in kleur zo op een tafeltje liggen, het is een longvis dus die kan wel even zonder water maar niet lang, de luiaard kleine en grote, ze zijn echt lui en hangen opgerold aan een tak met wat bladeren waarvan ze eten, ik heb niet het idee dat ze te kort komen, maar ze horen natuurlijk in het bos hoog in de bomen. Een tripje met een kano met bimini top is natuurlijk een must wanneer er zoveel liggen en het ook nog weinig kost. De nauwe kreek die we invaren wordt naarmate we verder naar binnen varen wijder prachtige groene oevers verspreid meerdere kleine huisjes op palen met zoals we in het dorpje mochten zien niets er in. Kale ruimten, slapen in een hangmat of op de vloer, geen ramen, maar wel een prachtig uitzicht over de rivier, geen koelkast of iets dergelijks, wel een elektrisch kookplaatje en prominent aanwezig aan het plafond een spaarlamp, dus electriciteit is wel aanwezig. Ergens zal wel een generator voor het dorp staan. Tot zo ver Boca Da Valeria. Nu op weg naar onze laatste stop op de Amazone, Manaus de stad van de rubberbaronnen eind 19e eeuw. Het laatste stuk over deze machtige rivier die varieerd van een 500 mrt. breed tot kilometers. Groene oevers vlak landschap tot zover we kunnen zien fascinerend.