mooievenweg 3

Vanmorgen vroeg aangeland in san Martin, het weer zonder een zuchtje wind een volkomen rimpelloze zee. San Martin is de laatste haven die we aandoen in Peru. Een kade ver aan een puist in zee. Een kale vlakte waar nog een vrachtschip ligt te lossen en ons schip en dat is het. Gezicht op de kust is als de vorige havens, kaal, maar dan ook geen sprietje gras in de verste verte te bekennen. Met de shuttlebus naar het dorp is toch nog een 20min. rijden door de woestijn De gehele westkust van Zuid Amerika , een smalle strook van enkele 10tallen km tot misschien een 100 is woestijn geen begroeiing, droog en warm. Huizen met daken zoals bij ons zijn er niet. De huizen worden er gebouwd als blokkendozen, uitbreiding voorbereid dwz betonstaal steekt er bovenuit en wanneer er weer voldoende geld is wordt er weer een verdieping opgebouwd. Het regent hier toch nooit dus waarom zou je geld besteden aan een degelijke afbouw. Voor de kust zijn een paar eilanden met wat zeeleven, grote kolonies Pelikanen, Jan van Genten, zeeleeuwen. Met snelle boten worden touristen af en aan gevoerd om daar eens te zien. Wanneer wij weer van wal gaan komen we langs een merkwaardig iets, een soort ondiepe uitgraving een figuur voorstellend ven enorme afmeting, wat er al sinds vele eeuwen moet zijn geweest. Allerlei verhalen van het ontstaan geven geen duidelijk uitsluitsel. Wij zijn ondertussen weer op weg naar de volgende bestemming, 2 dagen varen en dan in Chili. Ook daar nog vele honderden km. een woestein langs de kust. We zullen zien.